Acrodermatitis chronica atroficans (ACA)

De ziekte van Lyme, ook wel lymeborreliose genoemd, wordt veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi sensu lato. Deze bacterie wordt in Nederland overgedragen door van de schapenteek (Ixodes ricinus, figuur 1). Acrodermatitis chronica atroficans (ACA) is een uiting van late of laat gedissemineerde (verspreide) ziekte van Lyme. Bij ongeveer 1-3% van de mensen die de ziekte van Lyme ontwikkelen, manifesteert de ziekte zich als ACA, vooral bij vrouwen van middelbare leeftijd.1 ACA ontstaat pas laat in het beloop van de ziekte van Lyme, soms vele maanden tot jaren na contact met een geïnfecteerde teek. De afwijking begint sluipend met reversibele, lichte ontstekingsverschijnselen en zwelling en gaat, indien onbehandeld, na jaren over in een irreversibele atrofische fase. De naam heeft betrekking op dit late atrofische stadium. Door het herkennen van de huidafwijking, de anamnese, het bloedonderzoek en eventueel huidbiopten kan de diagnose gesteld worden. ACA is te behandelen met antibiotica. Niet altijd treedt volledig herstel op.